finnkjerringa

En gang sku hu Anne tel kjerka En unge sku bli døft Hu gjekk på ski ner Mannaskaret Ei rett så fæl og stri ei løype Langt om lenge kom a seg ned Men da mangla brått ungen hue I skinnpåsa på ryggen hadde ungen vøri Kanskje deist borti ei gran eller i